Hieronder vind u de rasstandaard en de verschillen tussen de diverse lijnen/types.

Rasstandaard:
Oorsprong: Verenigde Staten
Gehouden als: Gezelschapshond/Sport (rennen, zwemmen, gehoorzaamheidstraining)

Reuen: 
Gewicht: 30 kg tot 40 kg
Schoft hoogte: 42,5 cm tot 50 cm

Teven: 
Gewicht: 25 kg tot 35 kg
Schoft hoogte 40 cm tot 47,5 cm

Kleur: Verschillende kleuren mogelijk
Vachtsoort: Korte, dichte vacht
Gem. Leeftijd: 11-12 Jaar

Kenmerken:
- Brede nek
- Brede borstkas
- Rechte voorbenen
- Kleine oren
- Korte en brede snuit



Karakter:
Het karakter van de Old English Bulldog is overtuigend, trouw, rustig, goedmoedig, stoer, alert, onstuimig en moedig. OEB's zijn zeer vriendelijk en liefdevol, beschermend voor hun gezin en kinderen. Ze zijn extreem sterk en soms tegen honden van het zelfde geslacht agressief, dus socialisatie, gehoorzaamheid en opvoeding zijn belangrijk. Het is het beste om met energieke individuen te sporten of andere oefeningen te doen. Dit om hun energie kwijt te kunnen raken. 

Types:

Leavitt & Leavitt-achtigen: 

In 1971 starte David Leavitt in samenwerking met de universiteit van Ohio, U.S.A., een fokprogramma op om de originele Bulldog terug te fokken, de Leavitt bloedlijn met als resultaat een gezonde, vriendelijke, gespierde en atletische Bulldog, uit de volgende rassen; 1/2 Engelse Bulldog, 1/6 Bullmastiff en 1/6 Pittbulldog.

Renascence:
Dit is het wat meer bully type Old English Bulldog. 
In 1990 starte Chadde JoliCoeur met het Renascence type met als doel een atletische, gespierde, compacte en energieke bulldog te fokken. Chadde gebruikte de volgende rassen om de Renascence te creëren : de Amerikaanse Bulldog, Hermes Bulldog, Engelse Bulldog, Bullmastiff en de Bandogge (kruising: Old Family Red Nosed Pittbull/Mastiff).

Alternatieve Bulldog: 
Over het algemeen zijn dit atletische bully types met veel bone. Bulldogs met een sterk karakter en werklust voor de baas, waar meerdere bloedlijnen/types OEB in kunnen zitten.

Hermes                                                                                                                                                                          Mr. Miller en Mrs. Hermes vonden de Leavitt Bulldog niet hun perfecte OEB, zij hadden een wat zwaardere OEB voor ogen, dit resulteerde in een eigen bloedlijn namelijk de Hermes Bloedlijn, hun ideale OEB met als resultaat een kort geblokte,massieve en compacte bulldog. Zij gebruikten de Engelse Bulldog, Bullmastiff, Pittbull Terriër en de Bordeauxdog om hun ideale OEB te creëren.

Victorian                                                                                                                                         In 1985 begonnen de heren Ken Mollet & Graham Woods uit Engeland met het terug fokken van hun ideale OEB, de Victorian Bloedlijn dit resulteerde in een zeer zware en massieve bulldog. Om het Victorian type te creëren zijn de Bullmastiff, Stafford, Engelse Bulldog en de Bordeauxdog gebruikt.   

Olde Tyme bulldog:                                                                                                                   EarthQuake (selecte groep fokkers) is in 1999 begonnen een Oer-Bulldog terug te fokken, naar 17e eeuws principe, met kruisingsbloedlijnen van Engelse X Amerikaanse Bulldoggen. Dus geen kruisingen met niet Bulldograssen.                                                                                                                                                 

Geschiedenis: 
De bulldog, ook wel bullenbijter, is een type hond dat oorspronkelijk werd gefokt voor de strijd tegen stieren (bullen). Gevechten tussen honden en stieren waren vanaf de 16e eeuw tot in de eerste helft van de 19e eeuw populair in verschillende Europese landen, maar vooral in Engeland. In Engeland werden eerst molossers gebruikt in het stierengevecht, maar in de loop van de 17e en 18e eeuw werd hiervoor de wat lichtere buldog gefokt.

Bij het gevecht werd een groepje honden ingezet tegen één stier, die doorgaans met een lijn vastzat aan een paal. De honden moesten zich vastbijten in de flanken, de oren en vooral de neus van de stier, om zo het grotere dier tegen de grond te dwingen. De stier werd vervolgens, al dan niet met menselijke hulp, afgemaakt.

Uitgangspunt bij het fokken van de buldog was dat de dieren krachtige, brede kaken moesten hebben, waarbij voor een goede greep de onderkaak verder vooruit stak dan de bovenkaak (ondervoorbijter). Het neusbeen moest kort zijn om een terugliggende neus te krijgen, wat een vrije ademhaling tijdens de beet mogelijk maakte. Verder moest de hond laag zijn, om de stier makkelijk te kunnen ontwijken. En licht, om een vaste greep makkerlijker te maken als de hond in de lucht getild werd. Kortom, een muil op pootjes.

De buldog zelf werd in de tweede helft van de 19e eeuw een showras, de Engelse buldog. Omdat praktische eisen geen rol meer speelden, gingen fokkers de kenmerken van het ras tot in het absurde overdrijven. Daarnaast zijn er nieuwe rassen van het buldog type ontwikkeld, waarvan het niet de bedoeling was ze ooit tegen stieren in te zetten. De Boxer (hond) is ongetwijfeld de meest bekende van deze nieuwe bullenbijters. Sinds jaren '90 lijkt het fokken van varianten op de buldog opnieuw in de mode te zijn. Soms in een poging het oude type te herstellen, in andere gevallen volgt de fokker zijn eigen smaak. Een van deze creaties is de Banter dog, een Amerikaanse herschepping van de oude Brabantse bullenbijter.